coraz częściej zaczynam wątpic iż istnieje takie coś, jak zaufanie. dla niektórych jest to zupełnie obce słowo, jak i również czyn. ufamy na codzień tylu osobom, wydaje Nam się, że nie zawiodą Nas, że są to osoby bliskie, mające dobre cele na sercu. a okazuje się całkowicie co innegi, śa to osoby pierwsze, która w każdej możliwej chwili, sprzedają Cię. i cały czar zaufania pryska.no, jasne było miło, nie powiem, że nie.

tak, tak moi drodzy. trzeba uważa się komu ufa. a najlepiej nie ufac do końca, bo najgorsze, co może byc to rozczarowanie. myślisz, oddam  jej ostatnia krąmkę chleba, aby nie była głodna.u, ona przy najbliższej okazji zabrała by Ci wszytsko. najcenniejsze dla Ciebie rzeczy. ja już się nauczyłam, choc z bólem kalkulowałam każdy dzień, który poświęcałam osobom tzw. 'zaufanym'. ta cała sytuacja nieziemsko mnie męczy, popdadam w furię dosłowanie.  w nosiie mam zaufanie, trzeba polega wyłącznie na sobie. bo nasze życie nikogo nie obchodzi, nawet Naszych wybitnie szczerych przyjaciół, którzy za rogiem chcieliby NAs zaatakowac poddekstami. ja juz się tego nauczyłam. i uwieżcie nie chcę przechodzic tej bolesnej sytuacji jeszcze raz..