20.09.2012

*&*

20.09.2012

Dziwny stan. Serio. Wiesz, że nie lubisz kiedy dajesz słowo i nie spełniasz swojej obietnicy. Może jesteś zbyt bardzo uparta, natarczywa i stanowcza, ale nie umiesz poradzić sobie z porażką. To nie dla Ciebie, dla takich ludzi jak Ty są wygrane. Z przegraną nie dasz sobie rady, może nie potrafisz, może nie umiesz. Wiesz, że masz rację, więc czemu ma nie być tak jak myślisz? Zrobisz wszystko by było jak chcesz. Nie potrafisz, nie umiesz inaczej. To już jesteś ty, nikt inny. Boisz sie przegrywać, boisz sie nie mieć racji. To czyni z Ciebie twardego wojownika do gry. Bo nigdy sie nie poddajesz. Walczysz do końca, dopóki jest o co walczyć. Teraz też obleciał Cię strach. Tak jak wtedy, tak jak te kilka godzin temu. Nie możesz przegrać. To lekko obsesyjne, że się akurat tego boisz. Ale nie zawiedziesz ich prawda? Ani nie wyjawisz dlaczego Ci zależy, bo wtedy to by było zbyt bardzo egoistyczne. Ale jednak wiesz, tez, że oni mają rację. Dlatego się zgodziłaś i tak sie tym przejęłaś. Bo sama tego chcesz, wiesz, że tak będzie lepiej, że tak ktoś wygra. Jesteś tylko człowiekiem, ale to również walka dla Ciebie. O swego rodzaju satysfakcje, chęć? Ale czego? Nie wiesz. Kieruje tobą zwykła intuicja i poczucie, że tak musi być. Rośnie z Ciebie trudny charakter. Bardzo. Życie nauczyło Cię tej całej zawięziętości, pewności siebie. Wypracowałaś to sobie. Miesiącami poświęconymi wyłącznie sobie, wyłącznie swojemu szczęściu, wyłącznie swojej osobie. Byłaś wtedy tylko ty. Pamiętasz? Bez obietnic, bez uczuć. Ale bolało gdy to wszystko wróciło, po długiej przerwie. Wyniosłaś jednak z tego lekcję. Ważną lekcję. Idziesz swoją drogą. Wiesz już kim  chcesz być. Umiesz być sobą. Wypracowałaś najprawdopodobniej to, za co ludzie będą Cię nienawidzić. Bo już to robią. Rzadko kto Cię lubi, ale masz to gdzieś. Nie zależy Ci na ludziach. Nadal. Jest grupa takich osób, które są ważne, bardzo, ale resztę masz gdzieś. I wiesz to bardzo dobrze. Wiesz o zamęcie w Twojej głowie na widok osób z tamtego okresu kiedy wszystko było Ci obojętne? Widocznie nie byli oni na tyle ważni by skruszyć kamień z Twojego serca. Śmieszy Cie to kiedy o tym myślisz. Słusznie, bo masz to gdzieś. Radzisz sobie z otaczającym światem na swój własny sposób. Chcesz wykorzystać wszystko do granic. Po to się żyję. Życie to gra, a ty nie umiesz przegrywać.

Chyba życzysz im dobranoc.