woda...

Kocham burzę, kocham wodę, kocham wiatr… Nie weidząc czy to jest wspaniały dar To co w tym widzę ogarnia mnie, doszczętnie pochłania w swoim zamęcie… Czy czuję strach, czy czuję ich siłę, czy też uwielbiam dreszcz spływających kropli wody po moim ciele…? Czuję, że wszystkie smutki i bóle spływają razem z nimi… Uwielbiam dotyk mokrej trawy bod moimi stopami… Kocham wodę bo WZMACNIA i DAJE ŻYCIE, bez niej by go nie było, to ona jest początkiem wszystkiego, to ona POKONUJE PRZESZKODY i wciąż PŁYNIE DALEJ… Stojąc na deszczu nie przejmuje się niczym, dostrzegam jego SIŁĘ … czuję przenikliwy powiew wiatru który daje mi tą WOLNOŚĆ, której tak poszukuję … Nie wstydzę się tego jaka jestem , nie wstydzie się moich przemyśleń, jestem po prostu sobą… mam siłę by iść dalej, by dążyć do celu pokonując przeszkody… Dlatego moim żywiołem jest woda… Kocham :*