słów mi zabrakło, a Tobie tylko
kawy w filiżance, na całe zło świata, jad
ludzi i niepamięć, nie powiedziałem
nic, po co kolejną złą energie puszczać w
obieg

na końcu języka pojawił się ból lecz zabrakło
śliny, żeby przełknąć tę igłe i żyć
dalej, z twarzy uotnił się uśmiech, tak samo jak Twój
wspólnik i jednocześnie
przyjaciel

nie wiele warte są słowa, podpisy i więzi więc
milcze dalej, w obawie że i moje mają
taką wartość, w oczach zabrakło łez, a Tobie
oczu, by zauważyć, że nie odzywam się już
od dawna

na całe zło świata, jad ludzi i niepamięć, nie mówie
już nic, będzie pare miesięcy jak jestem całkiem
martwy, nie brakuje słów, żeby zrobić
zakupy, trzeba w końcu coś pić

przechodniów darze uśmiechcem, majstersztykiem
makijażu, akiedy kroje cebule lub zmywam maske nie brak
łez, naprawde mam w sobie sporo niezbęnych
do życia kamuflaży, tylko że już umarłem i brakło
mnie, a Tobie zabrakło na kwiaty.

mnie już nie ma.