Nauczyli nas regułek i dat

Nawbijali nam mądrości do łba

Powtarzali, co nam wolno, co nie

Przekonali, co jest dobre, co złe

Odmierzyli jedną miarą nasz dzień

Wyznaczyli czas na pracę i sen

Nie zostało pominięte już nic

Tylko jakoś wciąż nie wiemy, jak żyć

Dorosłe dzieci mają żal

Za kiepski przepis na ten świat

Dorosłe dzieci mają żal

Że ktoś im tyle życia skradł

Nauczyli nas, że przyjaźń to fałsz

Okłamali, że na wszystko jest czas

Powtarzali, że nie wierzyć to błąd

Przekonali, że spokojny jest dom

Odmierzyli każdy uśmiech i grosz

Wyznaczyli niepozorny nasz los

Nie zostało pominięte już nic

Tylko jakoś wciąż nie wiemy, jak żyć

Nauczymy się więc sami na złość

Spróbujemy, może uda się to

Rozpoczniemy od początku nasz kurs

Przekonamy się, czy twardy ten mur

Odmierzymy, ile siły jest w nas

Wyznaczymy sobie miejsce i czas

A gdy zmienią się reguły tej gry

Może w końcu odkryjemy, jak żyć.