'..może tu w ulewie, we mgle zgubię o Tobie sen..'
Wiatr już dawno zdmuchnął tamte dni, których nie chcę znać. Nie chcę znowu czuć tej pustki. Pragnienie zatarł czas, gorzkimi łzami płacząc. Jak życie , które nie ma barw, w smutnej szarości topniejące. Zostań przy mnie, z Tobą się nie boję. Teraz jestem jak drzewo ugięte na wietrze, jak ptak pokochany przez przestrzeń, jak samotność na kartach powieści. Wciąż szukam tego co nie ma dalszej części...
czy ten lepszy świat jest tylko w snach?