Moja radość w niedzielny, zimny wieczór.

Bo czuję, że nie namówię nikogo do dzielenia ze mną Sylwestrowego wieczoru, który jest tak blisko a tak daleko, w Paryżu. Wspominam niesamowitą ekipę z Gangu Albanii.

Ah ah, i jeszcze miałam długie włosy!

Nie ufaj ludziom. A już w szczególności nie ufaj fryzjerom.

S.M podaje listę i jasno kreśli przed nami zasady gry. Na Morasku jestem nty raz, dlatego pewnie i na kokaza wpisuję się jako pierwsza, wszak gra toczy się o wysoką stawkę, nie ma co zwlekać.
Wybija godzina 19, A.Ł wychodzi, robi co jego i znika, a ja za nim. Idę utartym schematem, przecież regułkę znam od 12 lat.
Obnażam całą siebie, wszystkie moje brudy i łajdactwa.
Milknę.
Zaczyna mówić on.
Spijam słowa z jego ust i nagle czuję, jak zaczyna drgać mi podbródek. Nigdy w życiu nie płatał mi takiego figla, ale z rozlicznych obejrzanych komedii romantycznych i melodramatów wiem, że prawdopodobnie A.Ł porusza właśnie moje najczulsze struny i za moment się rozpłaczę.
Okazuje się, że nie tylko nie jestem szmatą, ALE nawet mogę zostać świętą!
A.Ł kończy; wychodzę z pokoju i pozwalam sobie płakać tak mocno, jak dawno nie płakałam.
Idę do łazienki (że też nie noszę ze sobą chusteczek!). Patrzę w lustro i przeżywam szok.
Włosy w nieładzie, ale to nie nowość. Oczy czerwone (wiem już, że nie można wypłakać soczewek kontaktowych i skrupulatnie notuję to na przyszłość).
Jestem mimo tego piękniejsza niż Miss Świata, Doda i świnka Peggy z Ulicy Sezamkowej razem wzięte.
Jestem w tej chwili najpiękniejsza na całym świecie iw galaktyce Andromedy.
Właśnie wygrałam kolejną walkę w życiu =)
Przemywam twarz, uśmiecham się i wracam do NIEGO.
Gra się jeszcze nie skończyła.

[WERSJA SKRÓCONA]
Ludzie, Spowiedź Święta to naprawdę niesamowita sprawa =)