Blue eyes ..... beautiful 

Widzisz to? Mie­szka w moich oczach. Ten piep­rzo­ny smu­tek upadłego anioła, który dob­rze wie, że nie da­ne mu odzys­kać skrzydła..

za­kocha­na w sa­mot­ności
w kącie wśród cieni
wi­ruję

słyszę kro­ki
cze­mu wznoszę mod­litwę
abyś sta­wiał je ty?

os­tatni raz
dot­knij mo­je us­ta
a po­tem pozwól mi
na nieza­leżność

W kącie, ok­ry­ta je­dynie fiole­towym car­di­ganem. Po po­liczkach płynie ko­lej­na stróżka łez, wy­biła godzi­na 03:03. Ktoś mnie kocha? Nie. To właśnie dla­tego znów nie mogę spać, uza­leżniłeś mnie od swo­jego ciepła, obec­ności, aby po­tem odeb­rać życiodajną ener­gie. Zos­ta­wiłeś mnie z tym pas­kudnym nałogiem!

Od­garniam włosy, aby móc uj­rzeć zdjęcia wy­wie­szo­ne na drzwiach - uśmie­chnięta dziew­czy­na i uśmie­chnięty chłopak połącze­ni po­całun­kiem. Dlacze­go na­dal nie pot­ra­fię się ich poz­być? A może ich już tam nie ma, tyl­ko są w mo­jej głowie? Nie pot­ra­fię poz­być się tych wspom­nień.
Ja kar­miąca się nadzieja­mi i Ty, który bez­dusznie je uni­ces­twia.

Psychiczna auto­des­truk­cja ON.
Zaczy­namy ak­cje - śmierć. Ale nie fi­zyczną, ta uczu­ciową - wy­magającą więcej od­wa­gi i siły. Ago­nia moich uczuć żywionych do Ciebie. Nie zmar­twychwstaną. Nig­dy.

W moich oczach kwitła nadzieja, że znów będę miała siłę, by spoj­rzeć Ci w oczy, jeszcze bar­dziej niebies­kie
niż kiedyś.
I wym­ruczeć cichut­ko na ucho;
już Cię nie kocham.

Tyl­ko.. czy ja kiedy­kol­wiek Cię kochałam?

Ko­lej­ny po­ranek. Ko­lej­ny dzień który po pros­tu trze­ba przeżyć. Jak­kolwiek, by­leby wie­czo­rem móc znów ułożyć się w łóżku.. by nie myśleć, by śnić. O ile w ogóle uda się zasnąć...