pocztowka

strength approach, ktoregos slonecznego dnia, Fluff *08. _______________________________ "This is my therapy You breathe life into me My only sanity Within these walls is where I'm free Square peg, round hole Faces come and faces go There is so little cast in stone Regarding life, luck, loss, love But there is one thing that I know for sure These are the only crowded rooms Because of these days I'll never have nothing at all Because of these times there's only so far I can fall There will always be a place, there will be a crowded room Where I'm not all alone The years have come and multiplied So much of me has been washed out with the tide Still there's nowhere else That I'd rather be Drawn in like a moth to a flame Without these days I'd have gone insane So many hearts pinned to so many sleeves Within these blessed walls You have set me free There is no mistake, that I'm not free to make All because of six strings stretched across a board." chwile po Fluffie, chwile przed Gdynia. mimo wszystko, a raczej PRZEDE WSZYSTKIM jedno - trafilam na ludzi, ktorych nic nigdy nie zastapi, najlepsi na jakich mnie stac. jakiez to ckliwe. mozemy kurwi.c na siebie pod nosem ile wlezie, mozemy miec do siebie zal o co trzecie slowo i co drugi gest, ale nie zamienimy sie na nic. chociaz czasami chce uciekac, krzyczec i nigdy wiecej sie nie odezwac, wiem ze to nie mozliwe, i tak skonczy sie jak zwykle, to jest wlasnie piekne. jesli mialam kiedys znalezc odpowiednie miejsce, to wlasnie w nim stoje. jak w tekstach, nareszcie to czuje, rozumiem i nie sa one dla mnie abstrakcja. to co najwazniejsze juz mam, reszta to tylko gadzety, ktore i tak przeciez zdobede. to byla notka emocjonalnie histeryczna. tlo muzyczne - wszystko po kolei, na nowo.