13

Dzień 13.

Obudziłam się ze świadomością, że to znowu siedzi w mojej głowie. Trochę mnie to niepokoi, bo chyba zaczynam mieć jakąś obsesję : / . Ale spokojnie, nie boję się, bo mam wszystko pod kontrolą. Czy żałuję tego co zrobiłam? NIE. Mimo, że znowu się nie udało, jestem zadowolona, bo przynajmniej spróbowałam. Cholera jasna... już prawie się poddałam... znowu! I znowu mi pomagasz... Dziękuję. Dziękuję, że mnie rozumiesz, chociaż ja nie mówię nic. Może właśnie poznałam znaczenie słowa "współrozumienie". Może też zrozumiałam, czego tak naprawdę chcę... Bo tak naprawdę... ja nie chcę stawać nikomu na drodze do szczęścia. Tylko błagam: nie zapominaj o tym, co czuję i nie zostawiaj mnie z tym samej, bo nie wiem, czy sama sobie z tym poradzę. Dlatego dziękuję za wsparcie. Wiesz... Nie musisz nic mówić. Po prostu bądź. Bądź i pozwól na siebie patrzeć. Nie wiem, jak to wszystko się potoczy. Jedyne, co mogę zrobić to patrzeć... i trwać w nadzieji. Nie odejdę, obiecuję.

PS. Dziękuję za wszystko.

Where there is desire there is gonna be a flame
Where there is a flame someones bound to get burned
But just because it burns doesnt mean youre gonna die
(...)