bardzo dzień dobry.

Jeżeli ktokolwiek tego blożka kiedykolwiek przeczyta, niech nie liczy na Bóg wie jak dobre zdjęcia. Nie jestem bowiem fotografem. 

Skoro już mowa o rozczarowaniach i niespełnionych ambicjach, jestem stusiedemdziesięciocentymetrowym, dwunożnym przykładem na życiową porażkę. Tu nie chodzi o użalanie się nad sobą, ale o radzenie sobie z głęboką deprechą, wciągającą mnie coraz silniej na dno czarnej jak dupa studni. Pisanie jest czymś co mnie relaksuje, odgania ode mnie stres, na codzień wyżerający moje bebechy. A więc pośród motłochu, pierdolonego lumpenproletariatu i ciemnej jak tabliczki gorzkiej czekolady rzeczywistości, chciałabym móc choć przez chwilkę oderwać się i zapobiec tym samym powstaniu kolejnej kreski na mojej ręce, a co gorsza na serduszku, rozpieprzonym na miliony nadal krwawiących cząstek. 

Tak więc....

Have a nice day ! :)

 ***

Z diabelski trzewi poczęta blondyna.

Włosem o uryny barwie

Zarzuca.

Dumna, wyniosła, ponad profanum -

- stan biedny.

"Wanitatywnie, pejoratywnie"

Jej słowa wbijają mi się w czaszkę

Pojedyncze,

Grube jak palec

Igły uzdrowiciela - Chińczyka

Jedna.

Dwie.

Trzy.

Czas mija,

A ona się nie zmienia.

A ona ...