Czasem tak mam, że nic mi się nie chce. Włączam komputer tylko i wyłącznie dla zasady... Patrzę tępo w pulpit, przestawiam ikonki, ale nic więcej. Nawet muzyki mi się nie chce słuchać.

Czasem tak mam, że potrzebuję się do kogoś przytulić, popłakać, nie wspominając o przyczynie. Albo nawet usiąść samotnie w pokoju i zapłakiwać swój rękaw.

Czasem tak mam, że swoim wspaniałym humorem mam ochotę zarazić cały świat, od góry do dołu wymalować wszystko kolorami tęczy. Skakać, śpiewać, śmiać się...

Czasem, z kolei, mam tak, że zawieszam wszelkie uczucia. Nie jestem ani smutna, ani zła, ani wesoła. Nie chce mi się ani śmiać, ani płakać. Krzyczeć też nie. Mam dość nawet tego wrażenia, że nic mi się nie chce. Mam dość wszystkiego. Jestem totalnie obojętna na to, co dzieje się wokół. Totalnie obojętna na samą siebie. Dziwne.


Ciągle zmienia się moje samopoczucie, mój sposób odbierania rzeczywistości. Sama wiecznie się zmieniam, z dnia na dzień jestem coraz to bardziej inną osobą.

Wszystko się zmienia, ale serce zawsze bije jednym rytmem, wydając z siebie cichy pogłos Twojego imienia.

...Nic człowieka tak nie charakteryzuje jak rodzaj zabawy,której szuka.