tak bardzo się boje. 

i czuje sie taka bezradna.

przeciez to i tak z gory przesadzone. 

jaki jest sens w uciekaniu przed tym co i tak sie musi wydarzyc.

moze nawet im szybciej ,tym lepiej.

tyle bolu bym sobie zaoszczedzila. 

a tak to tkwie w tym , kurwa, ciagle w tym tkwie.

mimo uplywu tak dlugiego czasu.

i z kazdym rokiem coraz bardziej nie potrafie z tym skonczyc.

zabijam sama siebie, niszcze przyszlosc terazniejszoscia. 

jak dlugo mozna uciekac przed czyms, a zarazem tak bardzo pragnac by cie dopadlo?

boze, kiedy jak nie teraz trzeba zmienic kierunek?

ile jeszcze bedzie trwala moja wewnetrzna walka? 

co mam zrobic?.... tak bardzo sie boje.. tak bardzo boje sie cierpienia...

tak bardzo boje sie, ze sobie nie poradze, ze juz nigdy TEGO nie poczuje.

Mam taki ogromny zal do siebie, za to wszystko co musze robic.

za to w co sie wplatalam , ze zwyklego strachu... 

jak daleko jestem w stanie jeszcze sie posunac? 

boze , tak ciezko jest mi z tym wszystkim zyc..

tak bardzo boje sie majac nie pewny grunt pod nogami.

Nie chce wiecej z tym walczyc,  chce zeby bylo NORMALNIE.

tak bardzo tego chce.... czy to juz ten czas? .... 

boze, pomoz mi sie poddac.... zrobic to najbardziej bezbolesnie jak sie da.

nie chce wiecej mieszac w niczyim zyciu , chce zaczac budowac swoje. 

Mam dosc oklamywania siebie i wszystkich wokol ,

chce zaczac zyc... tak bardzo tego chce...

Pomoz mi sie odnalesc, prosze pomoz mi... 

http://www.youtube.com/watch?v=Nv9pOHCnk9A