... 

Tak szybko mija czas

chwile tak ulotne

muskają mnie przelotnie

i już nie ma nas

każdy wiedzie swój żywot samotnie

raz się uśmiecha, raz we łzach moknie

ale nie ma nikogo, kto dotrzymałby kroku

i nie zgubił się w obcych dusz mroku.

Ciągle trzeba iść, nie oglądać się za siebie

dopatrywać się szczęścia w codziennym chlebie.

Chociaż trudno odwrócić oczy od nieba

gdzie gwiazdy spadając dają czego trzeba,

ale to czas by porzucić marzenia

bo rzeczywistość tak prędko się zmienia

kiedy odwrócisz oczy ku zmyśleniom

chwasty zawodu prędko się nasieją

potem zbierasz plony swych stłamszonych myśli

masz nadzieję, że lepsze jutro Ci się przyśni,

ale w snach wracają najlepsze wspomnienia

i znów czujesz smutek, rzeczywistość obumiera.

Cza się odwrócić od tego, co minęło

we łzach radości i tęsknoty to spłynęło,

nie ma co marzyć o jutrze wspaniałym

ale trzeba żyć teraz, być bardzo wytrwałym

może wtedy los łaskawsze dni nam ześle

ale nie próbuj ich kreować choćby nawet we śnie

byś nie czuł, że się stało gorzej niżli miało

lepiej bierz co los da, póki cokolwiek się ostało...