Nie bójmy się mówić o ważnych rzeczach, 
nie bójmy się mówić otwarcie.
Kto kiedykolwiek zajrzał w głąb serca, 
zrozumiał tę smutną prawdę.
To smutna historia, a w niej smutny przekaz 
o tym, ile to wszystko jest warte.
Pomyśl więc teraz o mierze człowieka, 
gdy na pustyni planet jesteśmy ziarnem.

Życie to taka bardzo smutna historia, 
nie zrozumiesz jej, znów unikając łez,
aby odnaleźć sens, musisz zajrzeć do środka, 
wprost do wnętrza serc, naszych rozdartych serc.

Ktoś zrozumiał miłość, patrząc śmierci w oczy,
ktoś pocałował śmierć, nie znając miłości,
inny poczuł w nocy sens obecności,
zostawił list miłosny do świata i skoczył.

Ktoś płakał co noc, by cofnąć wskazówki,
błagał tarczę, by zmieniła kierunek,
a gdy już zwątpił w sens łamigłowki,
to umarł samotny nie czekając na ratunek.