. . .

Zacznę może od moich osobistych spraw, choć nie wiem co to Was niby ma obchodzić... no ale napiszę tak z przyzwyczajenia.

A więc: moim celem do studniówki było 62 kg. osiągnęłam go bez problemu. Moim kolejnym celem było 60 kg. Obecnie na wadze: włąśnie 60 kg. :) No po prostu: jestem zajebista. Jem mniej niż to było jakiś rok temu, regularnie ćwiczę (codzeinnie, chyba, że bolą mnie mięśnie to wtedy daje im odetchnąć i robię sobie jednodniową przerwę - nic na siłę). Jem wszystko - nawet słodycze, ale z głową. Nie wyrzekam się niczego oprócz bardzo niezdrowych fast food'ów, fizzy drinks no i chipsów. A tak to zupełnie wszystko :) I chudnę.

Cały czas piszę bilanse, ale dla siebie,w notatniku, a nie dla żadnej z Was.

Teraz część notki poświęcona na zakończenie mojej obecności tutaj. Moment , w którym znalazłam się na photoblogu był najgorszym w moim życiu. Żałuję, że tu trafiłam, żałuję z całego serca. Sama znajduję motywację do osiągania życiowych celów. Żadna z Was nie jest mi ani bliska, ani nie odgrywa jakiejś znaczącej roli w moim życiu. Powiem więcej: większość z Was maży o chorej chudości. Waszą inspiracją są anorektyczki, dal których każdy kolejny dzień jest walką o przetrwanie. Nie mogę Was nawrócić ani zmienić WAszego myślenia, ale może kiedyś zrozumiecie swój błąd... życzę Wam z całego serca, aby nie bło za późno...

Jedna z WAs, nie wiem dokładnie która, bodajże' 'watchmeschrink' dodała kiedyś taki wpis, że wszysstkie jesteśmy w jakimś stopniu anorektyczkami, bo dodajemy zdjęcia wychudzonych dziewczyn. Powiem tak: mów za siebie dziewczyno, nie wmawiaj komuś swoich fantazji i marzeń. Ja przynajmniej anorektyczką nigdy nie byłam i nie będę!!

Jak widzę, jak te blogi odchudzających się dziewczyn się rozwinęły to jestem w szoku. To jakaś je.bana sekta. Jedna wciąga drugą, a potem nie ma już odwrotu.

Najlepsze są pytania w komentarzach o wagę i wzrost... ludzka psychika jest słaba i jak widać żadzą Wami zwierzęce instynkty. Wiecie, dlaczego zadajecie sobie te pytania? Nie, wcale nie z troski o drugą osobę. To zwykła, bezczelna ciekawość i zazfrość. Chcecie wiedzieć, że może jest ktoś grubszy od Was, i to że ktoś ma więcej kg np przy tym samym wzroście Was motywuje. Przykre.

Co do 'wirtualnych' przyjaźni: coś takiego nie istnieje. Prawdziwi przyjaciele to Ci, których mieliśmy okazje poznać w różnych sytuacjach i którzy są z nami na codzień. Wszesniej nie widziałam, że ma tylu wcpaniałych znajomych, teraz to wiem <3

Nie mam ochoty obracać się w towarzystwie zdegenerowanych, wyprutych umysłowo dziewczyn. To żałosne, doprawdy, gdy 14-latka pisze, że ma zamiar kochać się ze swoim chłopakiem... to sie nie mieści w głowie, w jakim świecie my żyjemy. Odcinam się od tego gruba kreską!!

Jestem mądrą, dojrzałą 18-latką. W kwietniu moje 19 urodziny. Jestem najlepszą uczennicą, dobrą córką i zajebistą siostrą. Przyjaciele mnie doceniają, bo wiedzą, że jestem prawdziwa a nie [usta i sztuczna. kocham życie, bo nawwet drobne niepowodzenia nie niwelują mojego optymizmu i radości. Wierzę w Boga i dziękuje mu za wszystko, czym raczył mnie obdarzyć. <3

Co do diety: mam zamiar schudnąć tak do 58 kg, może do 55... na pewno nie zejdę niżej. Zaczynałam z wagą 65,9 kg. Po 6 miesiącach diety i ćwiczeń mam 60, 2 kg. Jestem z siebie dumna, bo nie chudnę 4 kg na tydzien i się tym nie podniecam. Nie jestem też wariatką, że po zjedzeniu batona czy czegoś słodkiego piszę, ze jestem świnią i zawaliłam. Jeżeli tak piszecie i co gorsza: myślicie o sobie w ten sposób to do prawdy współczuję.

Diety nie porzucam, bo wiem, że jem zdrowo, tak w granicha 1000 kcal. Ale porzucam to miejsce. Nie chcę mieć już znim nic do czynienia, Moje życie osobiste to moja sprawa, Nie będę się z nikim dzieliła poufnymi informacjami, bo niby kim Wy dla mnie jesteście, że macie znać największe sekrety z mojego życia?! ... No właśnie... NIKIM.

Definitywnie i ostatecznie: Ż E G N A M!