Siema. Jestem Dagmara. Być może jestem zwykłym gównem, dla siebie. Dla niektórych za piękna, dla innych najlepsza. Ale wcale taka nie jestem. Chłopcy zakochują się we mnie,dokładnie nie wiem czemu. Później ich ranie , nie potrzebnie jak zwykła suka. Tak jest, nie wiem czemu. Nie potrafię się uczyć na własnych błędach. Jestem człowiekiem, wiem,że każdy popełnia błędy. Ale skoro ja, ten sam błąd tworzę przez 3 lata, to chyba czas coś zmienić? Mówią ,że kobieta zmienną jest. Ja to chyba bardzo. Kocham wszystkich moich chłopaków z którymi chodziłam,bo dalej dawają mi to szczęście,dzięki wspomnieniom. Nie wiem czasami co mam ze sobą począć. Czasami zastanawiam się,dlaczego się urodziłam. To chore, wiem.Ale taka już jestem. Tęsknie za pewnymi osobami,które kiedyś zraniłam. Nie wiem co będzie. Narazie żyję. Jakimś cudem...
Kocha się za nic. Nie istnieje żaden powód do miłości.