opowiadanie .

Podoba się piszemy - TAK , nie podoba się piszemy - NIE. 

Opowiadanie należy do photobloga givemelovex3.

Mija już kolejny dzień. Wiem, to głupie, że teraz muszę wszystko opisywać. Nie chcę. To tak jakbym był Stefanem. Albo chciał nim być. A nie chcę. Nie chcę nim być, ale chcę mieć co on ma. Chcę jej. Chcę Eleny. Jest dla mnie jedyną rzeczą jaką zazdroszczę Stefanowi. Chociaż może nie jedyną& Nie wiem, sam już się gubię pisząc to wszystko. Pierwszy raz zrozumiałem, że muszę to napisać, żeby nie zapomnieć. Żeby pamiętać mimo wszystko. I właśnie teraz tak jest. Teraz wiem, co muszę zrobić.

Stefan chyba będzie wyjeżdżał gdzieś dalej. Gdzie? Jedno słowo wyjaśni: Klaus. Mimo, że on już mu nie służy, Klaus nadal pragnie mieć brata takiego jak Stefan, no bo kto by nie chciał? Elena nie może z nim jechać. Znowu się do siebie zbliżymy. Mam nadzieję, ze na długo.

Nadal nie mogę zapomnieć o tym ostatnim pocałunku. Był dla mnie czymś wspaniałym. Był dowodem, dowodem miłości. Ale ona nie może tego pojąć. Teraz jest z nią Stefan. Cały czas. Nie spuszcza jej z oczu, tym bardziej teraz, gdy jest podczas przemiany. Nadal nie mogę w to uwierzyć! To zbyt trudne. Albo zbyt prawdziwe. Sam nie wiem co mam o tym myśleć. Elenie przypomni się wszystko, od samego początku. Od pierwszego razu, gdy się spotkaliśmy, wymazałem jej pamięć. Kilkakrotnie to zrobiłem i teraz nie wiem jak mam się czuć. Przypomni sobie wszystko, a ja nie jestem w stanie jej tego wytłumaczyć. No bo co jej powiem? Jeśli powiem, że zrobiłem to dla jej dobra, to Elena odpowie, że dla niej najlepsza jest prawda. A ja nie znoszę, gdy tak mówi, bo nie mam pojęcia co odpowiedzieć.

Jeśli jej powiem, że chciałem, żeby mnie zapomniała, to powie, że wszystko chce pamiętać, bez względu na wszystko. Więc jaki wniosek? Najlepiej jej nie odpowiadać. Ignorować. To będzie chyba najlepsze wyjście. Stefan by od razu się zaczął przed nią płaszczyć, ale ja nie jestem Stefanem i rozegram to po swojemu.

Zastanawia mnie i to bardzo dlaczego Meredith nie powiedziała nam, że musiała dać Elenie wampirze krew. I czyją przede wszystkim. Przecież musimy wiedzieć z czyjej jest linii. Nie wiem co teraz zrobić. Tyle spraw na raz. I jeszcze problemy Eleny. Czasami mam dość jej problemów. Ona chce zawsze słyszeć prawdę, a ja nigdy jej nie mogłem usłyszeć. Po 145 latach usłyszałem ją od Katherine, jak to zawsze wolała Stefana. Wolała i woli. A Elena chce wiedzieć wszystko teraz. W trybie natychmiastowym. Jakby nie miała innych zmartwień.

Ale i tak pomimo tych wad Eleny, nadal bardzo ją kocham. Muszę pilnować, aby tego nie zobaczył ani Stefan ani Elena. Moje życie ległoby w gruzach, mimo, że oni wiedzą, że kocham Elenę, więc co za problem? No dla mnie jednak jest. Znienawidziłaby mnie w pewnym stopniu, a to na pewno nas do siebie nie zbliży. Tak, wiem. Jestem okropny pod względem tego, że chcę wykorzystać brata, ale to nie jest tak. Chcę dać Elenie możliwość wyboru, chcę żeby sobie uświadomiła to, że może mieć któregoś z nas, a nie tylko Stefana. Ona musi wiedzieć, że jestem ja. Trochę mniej spokojny, mniej sztywny, mniej uzależniony, ale to jestem ja. Raz mnie pokochała, więc czemu nie chce spróbować po raz drugi? Dlaczego nie chce sprawdzić jakby to było? 

Ale dość pisania o mnie i Elenie. Co będzie to będzie.

Teraz szkoda mi Alarica. Odszedł. Nie wróci. A był takim dobrym przyjacielem w knuciu i piciu. Był lepszy niż Stefan. A teraz? Teraz nie mam nikogo do wspólnego przesiadywania w barze przy drinku czy czymś mocniejszym. Nie mam z kim powalczyć przeciwko wilkołakom, hybrydom czy nawet Pierwotnym. Nie mam już partnera. Teraz przyznaję, ze żałuję tego, że zabiłem Alarica dwa razy. Gdyby nie to to pewnie jeszcze by był z nami. Ze mną. Nie mam przyjaciela. To jakby ktoś zabił kawałek mnie. Nigdy nie sądziłem, że jestem z nim tak blisko. Teraz to wiem i żałuję, że nie wiedziałem tego wcześniej.

Chciałby, to naprawić. Da się? Raczej nie, no bo jak? Ric odszedł. Na zawsze. Nawet Bonnie nie przywróci go do życia, nawet 100 zmarłych czarownic nie jest w stanie tego zrobić. A szkoda. Bardzo szkoda.

Damon.