"ponaglam, moje sumienie pomoze mi zbic to lustro
zranione kamieniem serce tłamszone poduszką
slysze noc, a dla mnie i wybuchnie dzisiaj wrzechswiat,
gwiazdy takie czujne, tylko czekają na klęczkach
finezja otacza zenit, rzeczywistosc stąpa w trwodze
pustką karmieni mogą patrzeć jak odchodzę. (dzisiaj)"

http://www.youtube.com/watch?v=7H5p1jeUecM

Nie będę tłamsić serca.

Już dość.

Za wiele w sobie trzymałam,

teraz postawiłam wszystko na 1 kartę.

I wierzę, że w końcu będzie dobrze.

Choć przyznaję, że tego nie rozumiem....

Ani trochę.

Ale może to dobrze?

Może to właśnie to?

Boję się upaść kolejny raz,

ale jak bardzo plułabym sobie w twarz...

gdybym nie spróbowala?

"ponaglam, moje sumienie pomoze mi zbic to lustro

zanione kamieniem serce tłamszone poduszką "

oby.