...albo powiem co się stało, co we mnie przegrało, 

co wciąż we mnie wrzeszczało i to wszystko spieprzę,

bo przecież blefuję i "nie wiem jak się czuje"...

...albo nie powiem nic i spieprzy się tak samo, 

a ja będę patrzyła, mówiąc sobie  "zasłużyła".

Już nie mogę wrócić, nie mogę cofnąć tego co powiedziałam,

to czego nie chciałam i wcale nie miałam tego na myśli...

...a może miałam, tylko się bałam ?

...bo wciąż nie chcę ranić i boję się tracić,

więc mówię sobie to czego nie powiedziałabym Tobie.

Lubię myśleć, że na końcu będziemy "my", 

że udało mi się Ciebie zatrzymać,

że nie mijamy się jak nieznajomi,

a wieczorami nie boli, 

że nie jesteś tylko bolesną lekcją, a ja słabszą wersją "jej"...

i gdybym mogła przeżyć kolejne życia, 

to w każdym wybrałabym Ciebie...

...bo może w trzecim życiu by nam się udało?

...może na zawsze by trwało?

...a moje serce by nie przegrało.

Jeśli mam Cię prosić o to, żebyś mnie chciał,

i mi siebie dał, to już Cię nie chcę...

...i mogę umrzeć samotnie, wciąż myśląc o Tobie.

...będę się trochę bała, że to złe i nierozsądne mówiąc Tobie nie ...

bo część mnie nadal Ciebie chce...

...ale mimo tego, że latasz, to po sekundzie spadasz i musisz powiedzieć nie,

nawet jeśli Twoje serce nadal w to brnie.

Byłeś właściwą osobą, o złym czasie,

ale to my pozwoliliśmy mu wygrać i wygnać siebie z naszych kalendarzy,

i nierealnych dni...a potem umieramy, chcąc siebie nawzajem,

uciekając przed kochaniem...

...więc powiedz mi, że mnie kochasz,

bo może mamy tylko dziś...