Zanim skomentujesz, przeczytaj. 

W ostatnim czasie dużo myśle, chyba za dużo, chyba za bardzo przejmuje się tym co było, co jest, co będzie. To wszystko mnie przytłacza i jedyne oderwanie się od tego to ostatnio tylko muzyka i książka. Tylko gdy czytam a w słuchawkach płynie ulubiona piosenka zapominam choć na chwile o tym co się teraz dzieje. Ale niestety nie na długo bo nie da się ostatecznie wyłączyć, nie da się o tym wszystkim zapomnieć chociaż byśmy bardzo chcieli. To i tak ostatecznie wraca i dalej w naszej głowie roi się od tysiąca przeróżnych myśli. Dalej zastanawiamy się co zrobiliśmy źle, jak można to naprawić, układamy przerózniejsze scenariusze. Tylko czy kiedykolwiek nasze życie będzie takie jak w tym naszym scenariuszu. Nie wiem nie mam pojecia ale niestety obawiam się, że nie. Nie, gdyż te scenariusze są chyba za idealne, są za idealne żeby kiedykolwiek miały miejsce w naszym życiu. Nasze życie w końcu nigdy nie było idealne i napewno nie będzie. Gdy jest dobrze, gdy myślimy że w końcu coś nam się udało coś musi się popsuć, coś musi się jednym słowem zjebać i nadzieje na jeszcze lepsze jutro znika. Myślimy, że już gorzej być nie może, a jeszcze z kolejnym jutrem jest coraz gorzej. Tracimy już siłe na cokolwiek, tracimy siłe by żyć. Ale trwamy w tym bagnie i ostatkiem sił żyjemy. Ostatkiem sił żyjemy monotonną codziennością. Zapominamy, że powinniśmy docenić samo nasze życie, że powinniśmy się cieszyć nawet tymi najmniejszymi dobrymi chwilami bo napewno miały one miejsce w naszym życiu, zapominamy że powinniśmy doceniac to co mamy..

Często mijamy się z tym, czego moglibyśmy chcieć, czegoś szukamy. Mimo, że to właśnie tutaj jest. Wciąż nowe rany i plany. Jak nie chcieć więcej ? Doceńmy więc to, co mamy. To najważniejsze.

http://www.youtube.com/watch?v=UDThhlkfdOE

<3