[i][b]Znam ludzi z kamienia, co będą wiecznie trwać.
Znam ludzi z papieru, co rzucają się na wiatr.
A my, tak łatwopalni, biegniemy w ogień,
By mocniej żyć
A my, tak łatwopalni, tak śmiesznie mali,
Dosłowni zbyt.
Wiem, że można inaczej żyć, oszukać, okpić czas
Wiem, jak zimno potrafi być, gdy wszystko jest ze
szkła.
A my, tak łatwopalni, biegniemy w ogień,
By mocniej żyć
A my, tak łatwopalni, tak śmiesznie mali,
Dosłowni zbyt.
Świat między wierszami największy ukrył skarb.
Wiesz, w to miejsce czasami odchodzi któryś z nas.
Odchodzi któryś z nas...[/b][/i]