1057.

Cześć kochane <3 Jestem zmęczona. Niby nie powinnam, ale skoro nie zmrużyłam w tą noc oka ani na minutę to nie

ma się czemu dziwić. Nie chodzi o to, że nie mogłam. Po prostu nie odczuwałam takiej potrzeby. Oglądałam telewizje,

czytałam książkę, a po 2.00 wyłączyłam wszystko co dawało światło, położyłam się, włożyłam słuchawki do uszu 

i dałam ponieść się magii nocy. xd Włączyłam soundtrack do tvd, a wtedy nawet mrok i czyhające gdzieś tam zjawy

nie były niczym strasznym. Piosenki przywołały mnóstwo wspomnień. Wydaję mi się, że żadna z nich nigdy mi

się nie znudzi. Never Say Never w scenie z Eleną, kolejny raz piszącą w pamiętniku czy The weight of us, a przy

refrenie przed oczami miałam wejście Damona. Doskonale pamiętam ten biały t-shirt i czarną skórzaną kurtkę.

Piękne Skinny Love przy pogrzebie Jenny, które zawsze doprowadza mnie do łez. Początek Losing Your Memory,

rozległo się głębokim echem - Wyznania Damona w wannie. xd Albo.. albo I was wrong gdy w 2x08, Damon 

wyznał Elenie miłość po czym wymazał to z jej pamięci. Moje kochane I should go przy umierającym Damonie.

Pierwszy pocałunek Steleny i  Breathe Again. Wyrwanie serca & nie zapomniane Only one. Cudowne Damon

dance haha przy Enjoy the silence lub przy I think were alone now z balu 2x18. Poza tym pamiętam też wyjście

Katherine spod prysznica i bezcenną minę Pana Salvatore (Happiness is overrate). Załamanie po śmierci Rose

i zabicie tej niewinnej dziewczyny na drodze (DLZ) .. JEJ ! Dałam się ponieść. Chciałam napisać jeszcze więcej,

ale kto, NA BOGA, będzie to czytać. hahaha. jak widać zmęczenie daje o sobie znać po przez problemy psychiczne.