Zniewolony przez swój umysł.
Dodano: 6 CZERWCA 2011
.:1:.
.:1:.
Dryfując poprzez nieskończoność,
patrząc w dal,
szukając brzegu,
nie dostrzegamy tego co mamy pod stopami,
tego dzięki czemu jeszcze tutaj jesteśmy.
Są sytucje,
są chwile,
są momenty,
które człowiek powinien pamiętać do kończa życia,
ale są też takie o których człowiek musi zapomnieć,
niestety uczucia mieszają to wszystko,
złe pamiętamy,
piękne stają się obojętnymi.
Odwaga,
czymże jest te uczucie,
dlaczego kiedy jest potrzebna znika,
może poprostu nie ma czegoś takiego,
może to my i nasza samoocena,
może to my zbyt nisko siebie oceniając,
nie próbujemy czegoś nowego,
może to lęk przed czymś nowym,
może to lęk przed prawdą,
nikt nie wie i nigdy się tego nie dowie.
.samotność to taka straszna trwogA
