Impas

Wieczny niepokój, zwątpienie.

Brak sprawiedliwości.

Ten świat to me więzienie.

Co chwila miewam mdłości.

Nie mogę złapać oddechu.

Duszę się tą atmosferą.

Człowiek depcze po czlowieku

Teraz i przed naszą erą.

Walka z nieznanym wrogiem,

Czy sprostam temu zadaniu?

Czy pojednam się z Bogiem,

Czy polegnę w własnym mniemaniu?

Wieczny impas w mojej głowie.

Muszę znaleźć klucz do drzwi.

Nie polegam już na słowie.

Los złośliwie ze mnie drwi.

Mówią: miłość jest na wszystko,

Przyłóż ją do rany.

Problem w tym, że ona nie istnieje,

To są tylko ludzkie omamy.

Samotność ciągnie się za mną

Niczym długi czarny cień.

Może kiedyś jej więzy opadną

I powstanie z nocy dzień.