Każdy człowiek na kuli ziemskiej ma skarb, który gdzieś na niego czeka - powiedziało

mu serce. - My, serca, rzadko o tym mówimy, bo ludzie nie chcą już odnajdywać skarbów. Mówimy o tym jedynie dzieciom. A resztę pozostawiamy życiu, by

poprowadziło każdego śladem jego przeznaczenia. Niestety, mało kto podąża

wyznaczoną mu drogą, która jest szlakiem do jego Własnej Legendy i do spełnienia

Większości świat jawi się jako groźba i pewnie z tej przyczyny ten świat staje się w

końcu dla nich prawdziwym zagrożeniem. A wtedy my, serca, mówimy coraz ciszej i

ciszej, choć nie milkniemy nigdy na dobre. I zaklinamy na wszystkie świętości, aby nie

usłyszano naszych słów. Bo nie chcemy, aby ludzie cierpieli, że nie poszli drogą, jaką im

wskazywaliśmy.