63

Czemu? Dlaczego? Dlaczego nie odpuszczacie? Wspomnienia.

Znowu mi się śniłeś, wiesz? Ty. Ten prawdziwy Ty. Nie ten za którego Cię uważam, którego sobie wmawiam.

Wiesz co mnie boli? Że tak cholernie mnie zniszczyłeś, że nie potrafię wypowiedzieć tego co mnie boli bez łez.

'Wiem o twoim tacie' przerażenie, ból. Co o nim wiesz? Nie wiesz jaki potrafi być wspaniały..

Znasz go tylko z opowiadań ludzi. Jako tego najgorszego. Tak. Mnie też rani, owszem. Też bardzo cierpie.

Ale go kocham. Myślcie, że wiecie. Nie siedzicie we mnie. Nie wiecie. Nic.W sumie coraz częściej się łapie na tym że myśle o nim w czasie przeszłym. Źle? Wiem, że go za niedługo strace. Nie pogodzę się z tym nigdy. Ale mogę oswoić tą myśl. Nie będzie aż tak bolało.

Gdybym teraz o tym nie myślała, i gdyby to się wydarzyło, nie potrafiłabym się opanować. Płakałabym, zanosiłabym się płączem.W każdym miejscu. Nie ważne czy ludzie patrzą.

Nie macie pojęcia jaki to ból. Ja naprwdę czuje, ze go straciłam. To nie ta sama osoba.

Kurwa. Ja nie chcę już naprawdę więcej płakać.

Po raz kolejny przeżyje jego śmierć..

Boje sie tego dnia. Ale również go wyczekuje.

W sumie już teraz mógłby zadzwonić telefon z taką informacją.

Poszłabym do szkoły, jak zwykle. Jedyne co by mnie wkrurwiało to ten wzrok z współczuciem. Nie wiedzielibyście, że moje piekło się skończyło.

W takim momencie chciałabym być sama. Żadnych pseudo przyjaciółek. Jak już to przyjaciele. Z nimi potrafiłabym rozmawiać. Mimo wszystko.

Jeśli wtakim dniu bym się uśmiechnęła, od razu byłabym obgadana..

Nie mówcie, że nie. Widziałam na przykładzie innych osób.

Ale kurwa! Gdybyście WY przez to przechodzili, modlilibyście się o uśmiech..

Śnie. prosze. nigdy wiecej. Szok. Pusty pokoj. Placz. NIE !