... so mysterious ... 

już nie ten sam.

nic już nie jest takie samo.

mówią, że coś się kończy, coś zaczyna, ostatnio tylko się kończy. mimo, że to ostatnia rzecz, której bym chciał. której chciałem. bo teraz "za poźno".

niszczyciel radości i piękna.

swojego też.

beznadziejny przyjaciel.

robiący idiotyczne rzeczy, przez które chce się potem zapaść pod ziemię.

- przepraszam, Krzysiek.

nie potrafiący odnaleźć dawnego-lepszego "ja".

nie rozumiejący, DLACZEGO.

no bo dlaczego tracę osoby, które są w moim życiu najważniejsze?

już jutro wszystko się okaże. o 12:00.

Szczecin niestety nie wyszedł.

ze zniecierpliwieniem i nadzieją czeka na poznańskie wyniki.

które i tak pewnie nie będą cieszyć.

bo pewnych smsowych tworów naszej wyobraźni pewnie nie zrealizujemy.

znów siedzę całymi dniami patrząc ślepo w jeden punkt. ze łzami w oczach. z tysiącem myśli w głowie. z tymi myślami, o których nikt nie chciałby wiedzieć. siedzę, zastanawiając się co będzie teraz, jutro, za tydzień, miesiąc, rok. nie widzę perspektyw, nie widzę szans na szczęście.

największe szczęście w moim życiu sam zniszczyłem.

dziękuję i przepraszam.