Kiedyś o mnie zapomnisz.

Zapomnisz tak, jak zapomina się jak smakowała wczorajsza kawa,

Albo tak jak zapomina się o zeszłorocznym śniegu.

Zapomnisz jaki ból był wymieszany z pierwiastkami szczęścia i jak przyśpieszał oddech.

Zapomnisz pojedyncze słowa, gesty, myśli,

Wszystko uleci z Ciebie jak życie z człowieka przejechanego przez ciężarówkę.

I okaże się, że scenarzysta, który to wszystko poskładał w swej małej główce, nie zrobił kariery,  Nie zarobił milionów, a zamarzł w parku z butelka taniego wina w ręku.

Ty kiedyś zapomnisz jak smakowało moje imię.

Oddasz serce w depozyt komuś innemu, komuś lepszemu.

Szczęście wypełni Cię po brzegi, od paznokci u stop do końcówek rzęs.

Życzę Ci tego, wiesz?

Naprawdę..

I będziesz żył w spokoju, łykał złudzenia w pigułkach każdego pojedynczego ranka.

Ale nic nie będzie takie samo jak te nasze chwile.

Jak nasza samotność we dwójkę,

Jak nasze bycie razem ale osobno...                   ekhmm..

Ale wiesz co?

Hmm zapamiętaj jeszcze jedno..

Nie licz na to, że będę wyjściem awaryjnym, gdy z inną Ci nie wyjdzie.