Anioły = Przyjaciele

^{Przyjaciele są jak anioły, które stawiają nas na nogi}

Przyjaciel

On rozumie we mnie nawet to, o czym mu jeszcze nie mówiłem i sprawia, że nie lękam się samego siebie.

Przyjaciel nie spieszy mi z pomocą tylko w jednym przypadku: gdy płaczę z radości.
Przyjacielowi mogę ufać dlatego, że pozostaje on wierny ideałom, które nas połączyły.
 Dojrzały przyjaciel potrafi mnie kochać niezależnie od tego, czego się dowie o mnie i o moim postępowaniu.
Ta niezwykła forma miłości wymaga równie niezwykłej wrażliwości i szlachetności.
Przyjaciele mają podobne horyzonty intelektualne, moralne i duchowe. Łączy ich podobna szlachetność, wierność, ofiarność, zaufanie.
Większość ludzi kontaktuje się z innymi po to, by wymieniać poglądy lub załatwiać jakieś interesy. Przyjaciele kontaktują się ze sobą po to, by się sobą cieszyć.
W kontakcie z przyjacielem nie grozi popadanie w schematy czy powierzchowne rozmowy. Nie ma tu miejsca na nudę czy rutynę.
Każde spotkanie jest inne. Każde zaskakuje i przynosi niespodziewaną radość.
Przyjaciel szanuje mnie pomimo tego, że lepiej niż inni ludzie zdaje sobie sprawę z moich ograniczeń i trudności.
Być przyjacielem to czynić dla drugiej osoby znacznie więcej niż to, co wynika ze zwykłej wrażliwości. To czynić to, na co nie zdobyłby się żaden inny człowiek.
Przyjaźń nie jest dostępna dla egoistów czy ludzi leniwych. Wymaga poświęcenia, ofiarności, inicjatywy.
Przyjaciel to ktoś, kto rozumie mnie bardziej niż inni ludzie.
Prawdziwa przyjaźń zaskakuje. Nie można jej zaplanować, ani przewidzieć.
Przyjaźń - podobnie jak radość - jest osiągalna jedynie dla tych, którzy potrafią bezinteresownie kochać.
Droga do przyjaciela wydaje się krótka niezależnie od jej długości.
W obliczu przyjaciela odsłaniamy nie tylko naszą radość i dojrzałość, ale także nasze ograniczenia i trudności.
Przyjaciel jest zwykle jedynym świadkiem naszych łez.
Przyjaciel pozostaje wierny nawet wtedy, gdy on sam zostaje zdradzony i skrzywdzony.
Przyjaciel cieszy się najbardziej wtedy, gdy sprawia radość z ukrycia. Jego zyskiem jest to, że ja coś zyskuję.
Przyjaciel rozumie mnie od środka. Widzi sercem. Dostrzega to, czego nie potrafią odkryć i zrozumieć we mnie inni ludzie.
Potwierdzeniem przyjaźni jest obecność. Przyjaźń jest możliwa nawet wtedy, gdy przyjaciele są oddaleni o tysiące kilometrów, ale to sytuacja wyjątkowa.
Przyjaźń to wielki skarb. Ale to skarb złożony w kruchych naczyniach naszego człowieczeństwa.
Właśnie dlatego przyjaźń wymaga czujności i pokory.

dla moich aniołków

Agusi Darusi Kasiuni Paulinki

AS