Siedziała sama w domu zmęczona całym dniem. Wkońcu zdecydowała, że pójdzie oddetchnąć świeżym powietrzem. Wzięła ze sobą jedynie klucze, telefon i słuchawki. Włączyła najsmutniejszą piosenkę jaką tylko miała i szła boso brzegiem morza nie myśląc o niczym tylko wsłuchując sie w rytm muzyki. Jej twarz oświetlało ledwo co zachodzące słońce a fale obmywały jej stopy. Zastanawiała się jedynie nad tym co by mu powiedziała gdyby go teraz zobaczyła. Ta myśl w jej głowie pojawiła się tylko na chwilę. Jej obawy się sprawdziły zobaczyła go siedzacego z opartymi dlońmi na piasku i wpatrującego się w niebo. Jej serce nagle zadrżało, miała przyspieszone tętno i zupełnie nie wiedziała co ma zrobic. Postanowiła, że przejdzie obojętnie i uda, że go nie widzi. Jednak on zauważył ją. Szybko wstał, otrzepał dłonie z piasku i podszedł do niej. Ona nic sie nie odzywając spojrzała na niego tłumaczącym wszystko wzrokiem i odeszła. Czuła, że chciał ją zatrzymać. Po krótkiej chwili podbiegł do niej krzycząc żeby zaczekała. Zatrzymała się niechętnie ale z pewnością, że powie to co chce powiedziec i poprostu odejdzie. On stał patrząc na nią jakby miał na nią patrzeć poraz ostatni i powiedział: Przepraszam. Ona zaśmiała mu się w twarz i ponownie odeszła. Tym razem nie pobiegł za nią. Wiedział, że to nic nie da chodz na pewno nie rozumiał swoich błedów. Ona z bólem w sercu i ze smutkiem w oczach szła przed siebie. Chciała o nim zapomnieć a jednak nie mogła przestać o nim myslec.

                                                                                                                                               abraaakadabraaa

___________________________________________________________________________________________

Świetne opowiadanie ;)

Prosiłabym autorkę o więcej takich ;>