Dlaczego? Dlaczego jest źle, dlaczego się boje?
Dlaczego boli mnie serce, kiedy myśle, co może się stać?
Wciąż mijam się z prawdą, nie mogę się przyznać do własnych błędów.
Teraz wiem, że życie nie jest proste.
Muszę oszukiwać najbliższych, że jest dobrze, kiedy wcale tak nie jest.
Boje się wyznać, że jest mi ciężko, że brakuje mi powietrza.
Staram się czerpać z życia jak najwięcej, ale idąc tą drogą ranię ważne mi osoby.
Staram się nie myśleć, zająć się czymś, ale myśli wracają.

Uciekam od wszystkiego, ale odnajduje mnie nadzieja, która mówi, że jutro będzie lepiej,
że nie powinnam dłużej się bać, że nie ma czego, że życie to gra.
I wiecie co... Boje się samej siebie.

Nie wiem już, co mam myśleć o życiu...

}}i{{