To właśnie to. . .

To szczęście

owinięte mgiełką zawinięte w sreberko 
ono pozwala na więcej, daje siłę wewnętrzną 
karmi słodkim sokiem, gdy masz na to ochotę; 
przez palce przemyka lecz niegdzie nie zmyka 
na drzewo nie ucieknie, nawet się nie wścieknie 
niczego się nie zlęknie

często się chowa za krzakiem. . .

lubi zaszaleć, przecież czasem trzeba się wyszumieć, to trzeba umieć;
chwyta Cię delikatnie, za rękę ujmuje, twych dłoni radosne ciepło wyczuwa
po czym do kieszeni skrawek się wsuwa, wielkim zamkiem zasuwa i tkwi sobie, czeka... 
Na radości eksplozję, by do twych kości się wedrzeć i Cię od środka przejrzeć
czy czasem czegoś nie kryjesz

a gdy już coś wyczuje to kąsa radośnie i jak najgłośniej

byś śmiał się za dwoje, i by wszystkie znoje Twoje

zalać słodkim napojem.

byś radosnym był i w radości tkwił

Chwytaj to szczęście i niech ładnie będzie.