> . . .   KOCHAM JESIEŃ

1

Nic dziwnego

że nie jest oblubienicą

prawdziwych mężczyzn



generałów

atletów władzy

despotów



przez wieki idzie za nimi

ta płaczliwa stara panna

w okropnym kapeluszu Armii Zbawienia

napomina



wyciąga z lamusa

portret Sokratesa

krzyżyk ulepiony z chleba

stare słowa



-a wokół huczy wspaniałe życie

rumiane jak rzeźnia o poranku

prawie ją można pochować

w srebrnej szkatułce

niewinnych pamiątek



jest coraz mniejsza

jak włos w gardle

jak brzęczenie w uchu

2

mój Boże

żeby ona była trochę młodsza

trochę ładniejsza



szła z duchem czasu

kołysała się w biodrach

w takt muzyki



może wówczas pokochaliby ją

prawdziwi mężczyźni

generałowie atleci władzy despoci



żeby zadbała o siebie

wyglądała po ludzku

jak Liz Taylor

albo Bogini Zwycięstwa



ale od niej wionie

zapach naftaliny

sznuruje usta

powtarza wielkie Nie

nieznośna w swoim uporze

śmieszna jak strach na wróble

jak sen anarchisty

jak żywioły świętych