26 luty 2016

Ogólnie trochę słabszy czas psychicznie. Myślałam, że łatwej pójdzie mi przeżycie rozłąki z lubym, ale... Przeceniłam swoje siły jednym słowem. Chcę go wspierać w jego planach, więc na pewnie czas muszę się przyzwyczaić, że nie będzie go co wieczór i rano ze mną. Wiedziałam, że pierwsze dni to "wow" bo w końcu sama dla siebie, ale jednak nie. Kurczę, dlaczego faceci są mało domyślni, jeśli chodzi o kobiety?! Kurczę gdyby pisał z jakimiś emocjami, pokazywał wsparcie poszłoby łatwiej. A ten drań zgrywa twardziela.

Oprócz tego jeszcze rozwaliła mi się torebka. Myślę kurdę miałam kupić nową, ale dopiero na wiosnę/lata, a  teraz to już mus. Obeszłam galerię i wzięłam z odłożonych pieniędzy najtańszą, jaka była. Na początku bałam się, że wezmę bo wezmę, ale ubrałam i o dziwo bardzo mi się spodobała. Dodatkowo przymierzyłam jeansy! Tak jeansy, jako że moja szafa ma praktycznie różne rodzaje czarnych spodni, stwierdziła, że dosyć! I mam jedne na oku, niby dobre ale coś z nimi, tudzież ze mną było nie tak. A mianowicie, trochę za długę i za luźne w łódkach, a przyciasnawe w biodrach. Więc trzeba schudnąć do rozmiaru 34, przynajmniej w rozmiarówce tych spodni. Jak wiadomo rozmiar, rozmiarowi nie równy. Ale to pokazało, jak moje ciało jest nierównomiernie wyćwiczyne. Nogi zawsze szybko szło wyćwiczyć, grałam od podstawówki do liceum praktycznie w siatkówkę, chociaż w klubie przestałam grać pod koniec gimnazjum (i mimo grania byłam otyła!).

A poza tym, ciężko mi zabrać się za ćwiczenia - znów. Nienawidzę tych dni, zawsze mam w nich lenia, a mój organizm "puchnie". Ale ok 15 minut treningu zaliczone. Znalazłam super ćwiczenia na wewnętrzną stronę ud, może uda mi się ją podrasować.