Było sobie kiedyś drzewo, w pięknym ogrodzie, 

a wraz z nim jabłonie, pomarańcze, śliwy i piękne krzewy róży, wszystkie bardzo szczęśliwe i zadowolone. 
Wszyscy w ogrodzie byli radośni, za wyjątkiem tego jednego drzewa, które pozostawało głęboko smutne.

Miało jeden problem: nie wiedziało, kim jest.

Jabłoń mówiła mu: 
Musisz się bardziej skoncentrować, jeśli spróbujesz, 
wydasz smaczne jabłka, to bardzo łatwe.

Krzew róży mówił: 
Nie słuchaj jej. Łatwiej jest wydać róże, i są ładniejsze.

Biedne drzewo, zdesperowane, próbowało wszystkiego, co mu radzili, ale nie udawało mu się być jak inni i powoli zaczynał się poddawać.

Pewnego dnia przybyła do ogrodu sowa, najmądrzejszy z ptaków, 
i widząc biedne drzewo, zahuczała: 
Nie martw się, twój problem nie jest aż tak poważny, 
to problem wszystkich bytów na ziemi. 
Nie staraj się być tym, czym są inni. 
Bądź sobą samym, poznaj siebie samego i aby tak było, 
słuchaj swojego głosu wewnętrznego. 
A powiedziawszy to, sowa znikła.

Mojego głosu wewnętrznego? Być sobą samym? Poznać siebie? biedne drzewo stawiało sobie pytania.

Nagle zrozumiało. I zamykając oczy i uszy, otworzyło serce 
i wreszcie usłyszało głos mówiący: 
Nigdy nie wydasz jabłek, bo nie jesteś jabłonią, 
ani nie zakwitniesz co wiosny, bo nie jesteś krzewem róży. 
Jesteś dębem i twoim przeznaczeniem jest rosnąć coraz większym i bardziej dostojnym, dawać schronienie ptakom, cień podróżnym, 
piękno krajobrazowi. Masz zadanie, misję, więc spełnij ją.

A drzewo poczuło się silne i pewne siebie, 
więc zdecydowało się zostać tym, do czego było przeznaczone. Szybko stało się podziwiane i szanowane przez wszystkich.

I dopiero wtedy ogród stał się całkowicie szczęśliwy. 

...więc ty też BĄDŹ SOBĄ!... :)