,, Julita '' cz.I

To dosyć jest długa historia taka długa jak moje życie, które powoli się kończy.

Przed maturą byłam bardzo gruba, ważyłam prawie 90 kg. bardzo się denerwowałam maturą, przez co więcej jadłam . Moi rodzide nie żyją już prawie od ośmiu lat od momentu ich śmierci mieszkałam z siostrą u cioci. Po maturze kupiłyśmy nowy domek i żyło się fajnie, tak myślała moja siostra. Ja cały czas siedziałam w domu, bałam się wychodzić z domu bo jak zwykle wszyscy mnie zauważą i mnie wyśmieją : gruba gruba ! Za dużo jadła ! - eh.. . 

Siostra : chuda, opalona, nastawiona pozytywnie i pełna życia. Ja niestety : gruba, blada, nastawiona negatynie i zmarnowana życiem. I jakim cudem jesteśmy siostrami jak nie jesteśmy do siebie w ogóle nie podobne ? Nie wiem jakim cudem ale jakimś cudem to się stało. 

Pewnego dnia, wypiłam duszkiem butelkę wina i mnie olśniło, zrzuciłam z siebie wszystkie ubrania i założyłam zamiast spudnicy w kwiatki - dresy, zamiast obcisłej fioletowej bluzki - T-Shirt, spiełam włosy i ćwiczyłam przed telewizorem a potem biegałam truchcikiem po całym mieście, wróciłam w nocy strasznie zmęczona, wykąpałam się w letniej wodzie i poszłam spać. Robiłam tak codziennie, przez miesiąc. Pod koniec miesiąca zważyłam się i schudłam 6,5 kg. Skakałam z radości jak opętana. Następny miesiąc, ważyłam już 80 kg. Coraz mniej jadłam, cieszyłam się że chudnę ! Codzienie biegałam z uśmiechem na twarzy, nie słuchałam kilku ludzi, którzy codziennie się ze mnie nabijali, chociaż to ja powoli się z nich nabijałam bo oni codziennie zajadają się pop cornem a ja ćwiczę i chudnę.

Minał rok, ważyłam już 65 kg, dosyć przesadziłam, skończyłam już ćwiczyć i biegać i zajęłam się pisarstwem. 

Napisałam książke pt : ,, Spełnione Marzenia '' . Właśnie tam opisałam swoje życie, mam nadzieje że komuś pomogę który jest w takiej samej sytuacji co ja byłam półtora roku temu.

Było fajnie, poznałam chłopaka który pracuje w bibliotece nazywa się Eric, ma głębokie czarne długie ładnie pocienowane włosy, lekka broda do okoła ust, jest blady ale na to nie patrzę za to ciekawie się z nim rozmawia. Oboje uwielbiamy czytać książki i lubimy takie same potrawy : Ciasteczka.  Po 2 miesiącach znajomości Eric mnie pocałował, to było przecudne uczucie, powiedział mi że jestem piękna i że mne kocha, skrzywiłam się trochę bo przecież on nie wie że byłam strasznie gruba i nikt mnie nie chciał ale nie wydusiłam mu to z siebie. Po pół roku Eric mi się oświadczył, byłam prze szczesliwa i się zgodziłam, ale potem siostra chodziła z złowieszczą miną. Może jest zazdrosna ? ..

Wyszłam za mąż za, kochanego Erica. Po ślubie sprzedaliśmy mały domek i zamieszkaliśmy w trochę wiekszym domu z pięknym widokiem, jak z jakiegoś filmu. Oczywiście siostra mieszkła też z nami, ale potem cały czas nie było jej w domu, ciągle chodziła od niedawna nowej pracy w barze ,, Pod głebokim tłuszczem '' - czy jakoś tak, więc ja z Erickiem mieliśmy więcej czasu dla siebie. No i jestem w ciąży, strasznie się cieszę, tak samo jak Eric i siostra nawet też, pogratulowała mi i poszła do pracy. Na szczęście w domu ył jeszcze jeden pusty pokój, Eric zajął się nim przez kilka dni a ja odpoczywałm na łóżku. Eric urządził przepiękny pokój dla naszego maluszka, a najbardziej podoba mi się łóżeczko, jest przepiękny. Po 3 miesiącach pierwszy raz się pokłóciłamz Erickiem, niestety znalazł moją ksiażke w bibliotece i ją czytał w ukryciu przedemną. Krzyczał dlaczego mi nie powiedział że kiedyś byłam paskudną, grubą dziewczyną, popłakałam się, powiedziałam mu że po prostu nie chciałam mu tego powiedzieć, bo nie chciałam do tego wracać i myślałam że jak mu to powiem to ze mną zerwie. Strasznie rozbolały mnie plecy i usiadłam na kanapę, i opowiedziałam mu jak wyglądało moje życie, mówiłam tą historię w której nie napisałam w mojej książce. Zrobiło mu się przyrko, przytulił mnie i przeprosił za swoje zachowanie i powiedział że nie powinnien mnie denerwować jak jestem w ciąży, siedzieliśmy na tej kanapie przytuleni do siebie prawie przez cały dzień, potem przyszła siostra, przestraszyłam się jej bo wyglądała masakrycznie, wory pod oczami, rozmazany makijaż, strasznie suche ręce i poplątane włosy, za chwilę się uśmiechnęła i powiedziała z radością że zwolniła się z pracy i jedzie na tydzień do miasta Twinbrook, zaskoczyła mnie całkowicie, powiedziała jeszcze że jedzie tam bo musi odpocząć za zarobione pieniądze, przytuliłam ją, powiedziałam kilka słów i poszłam spać. 

Brzuch chyba już nie może być większy bo zaraz zwariuje, lekarz mówił że za miesiąc już będę rodzić, strasznie się boje ale przy Ericu w ogóle się nie boję. Siostra dopiero teraz przyjechała, po 4 miesiącach ! Strasznie się o nią wtedy bałam, w głowie miałam cały czas czarne myśli i nie mogłam spać. Jak siostra wróciła wyglądała dość dziwacznie, na kolacji opowiedziała swoją historię w Twinbrook, zrobiła sobie botoks na ustach ! - to dlatego tak na początku dziwnie wyglądała - i strasznie się opaliła, a to się przyznała że w Twinrook prawie tam słońce nie świeci, tylko ciągle są chmury i ciągle jest mglisto to poszła do solarium by pokazać że w Twinbrook się opalała. Było śmiesznie.

Mamy nowego członka w rodzinie ! To chłopczyk i nazywa się Arthur, jest po prostu śliczny. Już właśnie śpi w swoim nowym łóżeczku a ja się ciągle mu przyglądam a maż mnie gania bym chociaż się położyła bo jestem po ciężkim porodzie. Miesiąc później adoptowaliśmy dziewczynkę ( niemowlak ) nazywa się Marina i jest .. brązowa. Załamałam się . Ale co, opiekowałam się. Eric wpadł na pomysł żebyśmy pojechali na jakieś wakacje, jest lipiec to można go chyba wykorzystać, poprosiliśmy moją siostrę by się zaopiekowała dziećmi, zgodziła się. Na następny dzień wyjechaliśmy do znalezionego domku nad morzem przez Erica w internecie, było cudownie. Chciałam zadzwonić do siostry i się zapytać jak tam się miewają dzieci ale Eric nie pozwalał, ciągle mnie całował, tulił i głaskał moje włosy, na okrągło mówił że mnie kocha a ja cały czas myślałam o dzieciach. Po miesiącu przyjechaliśmy wypoczęci ale zauważyliśmy że przed domem stoi samochód, w którym jak pamiętam przyjechała pani od adopcji, szybko pobiegłam do domu i miałam racje, to była ona. Siedzi na kanapie z siostrą i patrzy się na nią złośliwie. Przywitała nas i powiedziała że sąsiedzi się skarżyli że w tym domu ciągle leciała głośna muzyka a po nim głośne płakanie dziecka albo i dzieci. Powiedziała że rozmawiała z moją siostrą i okazało się że przez ten cały miesiąć robiła domówkę, spojrzałam się na nią ze złością, a potem babka powiedziała że bierze moje dzieci, rozpłakałam się i krzyknęłam głośno : Nie zabierze pani moich dzieci, nawet mojego własnego, rodzonego synka ! . Pani od adopcji pokręciła lekko głową i wzięła z pokoju moje dzieci i zaprowadziła je do swojego samochodu. Całkowicie wkurzyłam się na siostrę, uderzyłam ją w twarz i krzyknęłam : Coś ty zrobiła wariatko ! No pytam się ! Tak trudno jest się opiekować dziećmi !!? . - cofnęłam się i poszłam nerwowo do swojej sypialni. Po kilku godzinach źle się poczułam i wymiotowałam, przez całą noc. Eric ciągle był przy mnie i mnie pocieszał.