Nie zawsze jest tak, jakbyśmy chcieli żeby było.
Brakuje wielu rzeczy. Cholerne uczucie pustki.
Jeden element, uzupełniający idealną całość.
Życie mknie bezlitośnie do przodu.
Porywając ze sobą "nieistotne" obiekty. To złudzenie że jest tak.

Jutro obudzę się wypoczęta, i wszystko będzie jak być powinno.
Bez żadnych niedoskonałości.
Bez żadnych nieprawidłowości.
Bez żadnych błędów..

Bo tak być nie powinno.

Własna egzystencja.

"Na kiepskich zdjęciach okruchy dawnych dni
Czyjaś twarz, zapomniana twarz.
W pamięci zakamarkach wciąż rozbrzmiewa śmiech
Czyjaś twarz zapamiętana.

(...)

Zapal świeczkę, za tych których zabrał los,
Zapal światło w oknie.

Ludzi dobrych i złych wciżą przynosi wiatr,
Ludzi dobrych i złych wciąż zabiera mgła.
Lecz tylko Ty masz tą niezwykłą moc,
By zatrzymać ich, by dać wieczność im. "