12.

Jednym ze zwyczajów świątecznych, do którego od najmłodszych lat nie potrafię się przekonać, jest symboliczne dzielenie się opłatkiem. Niby nic, a jednak tak wiele kosztuje mnie spojrzenie drugiej osobie w oczy i złożenie najszczerszych życzeń. Wynika to głównie z faktu, że większość mojego życia żyłam w braku akceptacji wobec swojej osoby. Spostrzegłam jednak, że ten rok jest inny niż poprzednie. Wynika to z faktu, że nieświadomie zaakceptowałam siebie taką jaką jestem i przestałam analizować wszystko co mnie otacza. To nieco przykre, że moja zmiana jest wynikiem bólu, który został mi zadany. Moje myśli nie krążą już wokół tamtej sytuacji. Moje myśli są spokojne i zrównoważone. Stałam się pewna o swoją przyszłość, o to, że cokolwiek by się stało - ja sobie poradzę.  Wciąż mam z tyłu głowy to aby pamiętać o czasie, gdy pragnęłam tego co mam teraz. Gdyby nie M. nie byłoby mojej dzisiejszej wypowiedzi. To ona podczas składania życzeń uświadomiła mi, że spełniłam wszystkie swoje marzenia, które gromadziłam latami. Jestem naprawdę w szoku, że to prawda, a zarazem jestem nieco zaniepokojona tym, że popadłam w taki wir, że zapomniałam ich odchaczyć na mojej mentalnej liście. Rok 2020 nie był dla nas wszystkich łatwy. Lawina niecodziennych zdarzeń i pandemia dały nam w kość, ale nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło.

Podsumowując ten rok pewna jestem, że zyskałam wiele zdrowego dystansu. Nauczyłam się filtrować wszystkie informacje, które docierają do mnie z sieci. Zamieszkałam z miłością mojego życia i zostałam narzeczoną. Rozpoczęłam pierwszą w życiu pracę, którą naprawdę lubię. Pierwszy raz stąpałam po górach i głaskałam Alpakę. Zostałam studentką pierwszego roku. Prawo jazdy mam już w dłoniach. Odcięłam się od toksycznych osób oraz przełamałam swój strach przed kwestiami, które sprzyjają mojemu zdrowiu. Jestem z siebie niezwykle dumna, że przetrwałam również momenty, w których serce pękało mi na pół.

Cieszę się, że 2020 roku mogę zamknąć z czystym sumieniem i spokojem w sercu.