...

Ja już nie wiem co jest ze mną nie tak.

Niby wszystko okej, wszystko dobrze.

Praca, dom. W domu wszystko git. 

Cieszy mnie to. Bardzo. 

Nie powinienem mieć powodów do smutku, dołowania się.  Przecież wszystko gra.

Jednak nie. Przychodzą czasami takie momenty.. Czasami są to ułamki sekundy w głowie, w myślach.

Skojarzenia, porównywanie, przeszłość. To śmieszne a zarazem dołujące.

Niczego mi nie brakuję, a jednak wracam. Tylko, po co? Bo to, żeby powspominać jak było świetnie, dążąc dalej aż do momentu aż wszystko skurwiłem.

Zmieniłem się, fakt. Sam to zauważyłem. Rzuciłem nałogi, wziałem się za siebie. Ale pewnych rzeczy nie zmienię, chociaż bardzo bym chciał. Wspomnień nie wymażę. Nigdy.

"...Patrzę na stare zdjęcia i to rodzi uśmiech straszny,
Wtedy myśleliśmy, że jesteśmy siebie warci..."