dawno nie czułam się tak obrzydliwie. dwojakość jest okropna. jesteśmy tacy, jakimi się sami widzimy czy jakich ludzie na widzą? a jeśli sami widzimy siebie dwojako? raz tak, a raz inaczej. czyżby zasługą była psychika, która jest równie dwojaka? nie chce definicji książkowej. nie chce definicji nabytej metodą prób i błędów. chcę być wczorajszym późnym wieczorem. beztroskim.pewnym.nader przyjemnym. podobno sztuką jest śmiać się z samego siebie. wydawałoby się, że opanowałam ją do perfekcji. nic bardziej mylnego! sama powalam się na kolana. niestety, tylko w negatywnym znaczeniu. dzisiejszym późnym wieczorem. zmieniłam kolor włosów, kolorów nabrałam. głośno krzyczę, że nie! krzyczę, że nie potrzebuję tudzież nie chcę. teraz wszyscy krzyczą - 'nie masz innego wyjścia. musisz. musisz.' muszę. inaczej sobie nie poradzę.