...to ona płacze deszczem...

ta noc...to ona płacze deszczem...

bo gdy przychodzi chwila, gdy

mimo, ze jesteś między ludźmi, czujesz się samotny,

gdy płyniesz przez ocean, woda otacza Cię z każdej strony, a mimo to jesteś spragniony,

gdy masz ręce pełne piasku, a mimo to czujesz, że z każda chwilą usypuje się on z Twoich dłoni,

wtedy nadchodzi chwila, kiedy stwierdzasz,

że chcesz chwili spokoju, bez tego gwaru,

że własciwie nie chce Ci sie już pić,

a że ten piasek który tak opada...to i tak już opadnie...

więc po co się po niego schylać?

Są powody, ku temu, aby ponownie nabrać piachu w dłonie,

żeby sięgnąć po łyk wody, która doda energii,

aby odezwać się do ludzi dookoła...

szkoda tylko, ze teraz nie umiem  tych powodów odnaleźć...