jest tak smutno, że odpaliłam świeczki w oczach. mam świeczki i tak chyba, wierz mi, dzieje się, gdy ktoś bardzo za kimś tęskni. mówię ci, był piątek rano, trochę padało. czarne brzydkie zimne chmury wisiały nad warszawą. co się stało? bo chyba nie bardzo pamiętam na co wydałam banknot. mam kod tajny, niepodrabialny na przyciąganie złudzeń i nieodróżnianie prawdy od ściemy, pseudologia. pseudo logiczne myślenie odwiodło mnie od pracy psychologa bo w sumie szkoda było mi czasu, na tłumaczenie dlaczego po drewno jeździ się do lasu. zasób słów, bogaty niepodważalnie, ale z moim wykształceniem nie ma pracy dla mnie. kiepski, świat według nich był kiepski, ale wciąż lepszy od brudnych pieniędzy. zaciskam zęby i pięści, zanikają więzy i pakty, dziś pojawiam się w roli oprawcy, rozdaje karty neo smith pojedynek matrix. smutno czy nudno, w sumie wszystko jedno, jedyne co mnie nie opuszcza to bezsenność. jest piątek tydzień później, a deszcz ciągle pada, zasłaniam okna, aby zablokować dopływ światła. pod kołdrą chowam się od świata, samotność i ciemność jest dla mnie teraz idealna. chciałabym wstrzymać dopływ powietrza, albo od razu dopływ krwi do serca, albo chociaż nie pamiętać o tobie, i serio... robię co mogę, ale wszystko, dosłownie wszystko przypomina mi jak planowaliśmy wspólną przyszłość. nie wyszło i grubą brzydką kreską przyszło mi oddzielać kiedyś od teraz. co czuję przecież, nie wiem, co czuję, gdybym wiedziała, to nie wrzuciła bym w wódę tych ostatnich paru dwójek, a tak siedzę i się truję. uwierz nie należę do tego typu człowieka, dla którego koniec związku to jakaś straszna tragedia, ale twój brak tak mocno mi doskwiera, że naprawdę chciałabym nie pamiętać. chciałabym nie pamiętać. smutno czy nudno, w sumie wszystko jedno, jedyne co mnie nie opuszcza to bezsenność.