Są takie miejsca, w których nigdy wcześniej się nie było, a czuje się jak w domu. 

Są takie miejsca, w których ludzie cię nie znają, a masz wrażenie, że wiedzą o tobie wszystko.

Kiedy znalazłam się w takim miejscu nie miało znaczenia, że to nie ja, a mama przesiadywała na tej ławce czekając na pociąg do szkoły.

Nie miało znaczenia, że nie było jej tam tyle lat, bo koleżanka ze szkoły, która mdlała na widok krwi i została pielęgniarką, zamknęła w swej pamięci chwilę, w której przepisywała pracę domową.

Nie miało znaczenia, że to nie był ślub ani Sylwester, a właśnie Wszystkich Świętych. 

Bo ludzie stojąc nad grobami, słuchając słów mszy pamiętali i wspominali. Tak samo wtedy, jak i wiele lat wstecz.

Wracając z rodzicami do ich domów rodzinnych, nagle odkrywasz, że to również i twoje małe ojczyzny.