26.

Miłość ma też zwykłe dni. Banalne słowa: dziękuję, przepraszam, podziwiam. Miłość to też obiad zjedzony wspólnie, płacz dziecka, uśmiech, wędrówka plażą, kubek kawy zrobiony o świcie. Miłość to nie tylko oszlifowany diament. Ma swoje kanty i rysy, plamy i zadrapania. Miłość znosi ciężkie słowa i, przyczajona czeka cichutko na lepsze dni. Ciężko oddycha strudzona i rozkwita z każdym rokiem. Jest taka zwyczajna, że czasami aż przeraża. Boli, ale da się znieść cierpienie, kiedy się prawdziwie kocha.


Kiedy wszystko zaczęło się układać, wykańcza mnie choroba.
I jak tu się cieszyć z czegokolwiek...
Czasem mam wrażenie, że moim życiem całkiem serio steruje jakiś podstawiony wredny człowieczek, który tylko, gdy przez chwilę zaczynam być szczęśliwa, podkłada mi kłody pod nogi.
Mimo wszystko mam nadzieję, że jednak się opamięta.