autodestrukcja.

Bezpośrednia styczność ze wspomnieniami jest niczym dotykanie kaktusa, który już od tak dawna rezyduje na babcinym parapecie.

Z ufnością wyciągasz dłoń w kierunku rośliny, której kolce są tak cieniutkie i tak gęste, że bardziej przypominają mięciutką sierść aniżeli coś co może sprawić ból.

Po chwili Twoje ciało wstrząsa dreszcz, a mikroskopijne igiełki tkwią w opuszkach palców.

Trochę potrwa zanim je wszystkie usuniesz, a jeszcze więcej czasu zajmie gojenie się prawie niewidocznych ranek i zanikanie uczucia pieczenia.

Czy jesteś na tyle głupi by dotknąć kaktusa z parapetu babci po raz drugi?

Czemu nie. To przecież też jakieś doznanie.

Lepiej czuć ból niż nic.

                                                                                                                               Podlej kaktusa.

                                                                                                                               Jeśli tego nie zrobisz, to się obrazi.

fot: ja