Będę idealna.

nieco animowości. ducha pamiętnika przeleje tu. nie będę bawić się w zeszyt, bo zbyt częto idzie w zapomnienie.

kim jestem? wiek widoczny, miejsce zamieszkania nieważne.

tak naprawdę jestem kłębkiem kompleksów, podobno dnem własnego mniemania.

drugi już rok mieszkam poza rodzinnym domem w celach edukacyjnych. do tego domu dzieli mnie niespełna 60km, czyli dystans do pokonania w ciągu godzinki. niby nie tak daleko, ale czasem każdy kilomert trzekłada się na wypłakaną łze. zostawiłam tam 98% ludzi, których kocham.

przyjaciele? nie wiem. są. albo jest. jest taki, którego mogę być pewna. nie wiem czy mogę przyjaciółmi nazwać dwójkę osobniktów, z którymi dziele mieszkanie. S. i W. jeszcze nie miały okazji, by móc je sprawdzić.

dom rodzinny, mój wiejski dom. czasem się odechciewa wracać, czasem ciągnie do niego w cholere. nie wiem, nie dogadujemy się ostatnio za bardzo. ostatnio jest tam przybijająco za bardzo i burzliwie za bardzo.

i zostawiłam tam JEGO. moją miłość, mojego mężczyzne. dla mnie jest wart wszystko, dla mnie jest wyrazem zakochania w najczystszej postaci, dla niego mogę wiele. mogę wszystko?

ostatnimi czasy byłam tak bardzo nieznośna. czepiająca się jak rzep psiego ogona, ciągle wymaga poczucia miłości. ale nie można wymagać niektórych rzeczy na siłe. ale nie można też żyć bez uświadamiania o miłości, skoro się nią daży. to jest ciężkie.

ale będę idealna.

nie będzie waśni o to.

odpuszcze.

może tak jakoś to zrozumie.

będę idealna.

od jutra zaczynam.

mimo posiadanej budowy ciała, brzuch nie jest częścią strategiczną.

ale wyrzeźbie go. choćbym miała płakać z wycieńczenia, będzie płaski jak moja klatka piersiowa.

będę idealna.

jedzenie choćby do porzygu.

ćwiczenia brzucha.

poprawa kondycji przez bieganie.

pompki.

będę idealna.

jako, że ubrań więcej nie jest mi potrzebne, zainwestuje w zaparzacz do herbaty.

do zielonej herbaty działajacej pozytywnie na cere.

będę idealna.

dla Niego.