Zajebista zajebistość 

Platonicznej - czar miłości

KradnęTwoje uśmiechy wciąż słane nie do mnie
ślę ukradkiem spojrzenia, niezmiernie tęskliwe
chcę uwierzyć że szczeście pomyślało o mnie
choć tak boli świadomość że to niemożliwe

Wyczekując codziennie Twoich czułych spojrzeń
będąc wielkim pragnieniem omotana cała
rozmarzeniem się wtulam w rozkosze Twych objęć
jakby miłość, naprawdę wzajemną być chciała

Lecz Ty nie wiesz jak bolą samotne godziny
kiedy Ciebie nie widzę, czasem głupstwa robię
i zapełniam to miejsce przy sobie, kimś innym
i zamieniam je w myślach na szczęście przy Tobie

Potem budzę się z lękiem jak ze snu koszmaru
bo to wcale nie leży w gestii mej natury
tej miłości do Ciebie, nie pozbawię czaru
wolę już w samotności przeżywać tortury.

Idę spać