grzybki w naszym parku.
wzięłam się za czytanie lektury w ciągu dnia, olałam streszczenie
nie, nie na odwrót, dobrze piszę... i nawet dałam radę ;)
jutro straszny, przeokropny poniedziałek mnie czeka.

 "Ujrzała w nim ziszczenie wszystkich swych nadziei, zapomniała o otaczającym ją świecie, przestała słyszeć, widzieć, czuć, przed oczyma miała tylko jego jedynie, jako wyłączny przedmiot tęsknoty i pożądania. Nie zepsuta jałowymi uciechami próżności, pożądanie swe skierowała wprost do tego celu, by mu się oddać i w tym zjednoczeniu znaleźć zaspokojenie wszystkich uciech i całego szczęścia, o jakim marzyła. Obietnice, powtarzane raz po raz upewniły ją, że nadzieje jej są niepłonne, uściski i śmiałe pieszczoty rozjarzyły jej żądzę i ogarnęły całą duszę."

 w powyższy fragment się wczułam niesamowicie, jako że mam podobnie :) 
i gdyby się tak postawić w późniejszej sytuacji tej dziewczyny, też bym odeszła z tego świata.
wracam do nauki.