40.

Nienawidzę tego. Nienawidzę spać sama. Chcę zasnąć, ale nie potrafię. Zarywam nocki, cały czas myśląc i wspominając. Oglądam durnowate programy w tv, nawet nie wiem jakie. Nagle mam wszystko przed oczami: wszystkie wspólne chwile, noce, wszystkie wypowiedziane słowa. Przypomina się każdy dotyk, każdy uśmiech. Niby przyjemne wspomnienia, no nie? Ale tak naprawdę bolą w chuj i nie chcę nic z tego pamiętać. Ale przecież nie tak łatwo jest wymazać wszystkie dobre chwile. Przypominają mi się ferie, które były jednym z lepszych okresów w życiu. W jednej chwili się uśmiecham, ale zaraz uświadamiam sobie, że to już nie wróci i momentalnie mam łzy w oczach. A najbardziej boli to, że on nawet się nie domyśla, jak ja się czuję. Świadomie mnie rani, nie zdając sobie sprawy, jak cholernie to boli. Nie wiem, co kryje się w jego głowie. Nawet nie chcę wiedzieć. Ciekawi mnie tylko, czy on czasami zastanawia się nad tym, jak ja odbieram jego zachowanie. Wszystko na co spojrzę, czego dotknę, co usłyszę przypomina mi jego i nie potrafię już tego znieść. Każdy mi mówi, że jestem kretynką, która nie potrafi olać chuja. Ale nikt z nich nie ma pojęcia, co ja czuję. Potrafię się uśmiechnąć, bo mam przyjaciół. Ale czy zawsze jest to szczery uśmiech? Owszem, czasami potrafię się dobrze bawić. Ale pomyślmy: czy codzienne upijanie się jest dobrą zabawą? Nie, jeżeli pijąc myślę tylko o nim, co on teraz robi, jak się czuje. Fuck it all.